De Chemiluminescentieimmunoassay van 3-Aminophthalhydrazide 521-31-3 van de Luminolreagens

Luminol; 3-Aminophthalhydrazide; Chemiluminescente Reagens; 521-31-3; gebroken wit poeder; Chemiluminescentieimmunoassay

Wat luminol en zijn luminescentieprincipe is

Sleutelwoorden: Luminol, Chemiluminescentie
Het zout van het Luminolnatrium is een wit aan lichtgeel kristallijn die poeder door het reageren luminol met natriumhydroxyde wordt voorbereid. Luminol is één van de het meest meestal gebruikte vloeibare reagentia van de fasechemiluminescentie. Aangezien Albrecht eerst de chemiluminescentiereactie van luminol en oxidatiemiddel in alkalische oplossing in 1928 meldde, is het onderzoek naar het chemiluminescentiesysteem zeer actief geweest, makend het chemiluminescentiesysteem op vele gebieden worden gebruikt. Het Luminolnatrium is één van de toepassingsuitbreidingen van de luminescentieeigenschappen van luminol.

Basisinformatie

Lumino
Wat luminol is
Luminol is één van de oudste en het meest meestal gebruikte reagentia. Het kan door peroxyde in de alkalische omstandigheden worden geoxydeerd en licht tegelijkertijd uitzenden. De redoxreactie tussen luminol en peroxyde vereist een katalysator. Deze katalysator is over het algemeen voor multivalent metaalionen, peroxidase zoals ijzer, mierikswortelperoxidase, enz., wordt deze methode vaak gebruikt om de inhoud van peroxyden, zware metalen, peroxidase, en de afgeleide vrije basissen Giftige die analyse en de analysemethodes te ontdekken op peroxidase en glucoseoxydase worden gebaseerd.

In normale omstandigheden, zijn de chemiluminescentiereactie tussen luminol en de waterstofperoxyde zeer snel in aanwezigheid van bepaalde katalysators. De het meest meestal gebruikte katalysator is metaalionen. In een grote concentratiewaaier, is de concentratie van metaalionen direct evenredig aan de luminescentieintensiteit, zodat de chemiluminescentieanalyse van bepaalde metaalionen kan worden uitgevoerd. Deze reactie kan worden gebruikt om organische verbindingen te analyseren die metaalionen bevatten om zeer hoge gevoeligheid te bereiken. De tweede moet het remmende effect gebruiken van organische verbindingen op de chemiluminescentiereactie van luminol om de organische verbindingen te bepalen die een het doven effect op de chemiluminescentiereactie hebben. Het derde is de indirecte bepaling van anorganisch of organische verbindingen door koppelingsreacties.

Het Principe van de Luminolluminescentie
Men is dat het natriumhypochloriet luminol oxydeert om tot het gloed te maken;
De tweede is dat de waterstofperoxyde met natriumhypochloriet reageert om zuurstof te produceren en luminol te oxyderen om tot het gloed te maken:
De eerste is de vergelijking voor de reactie van natriumhypochloriet en waterstofperoxyde: NaClO + H2O2 == NaCl + O2 + H2O
Ten tweede, wanneer luminol met hydroxyde dat reageert, wordt een dianion (Dianion) gevormd, die door zuurstof kan worden geoxydeerd door de decompositie van waterstofperoxyde wordt geproduceerd, en het product is een organisch peroxyde. Het peroxyde is zeer onstabiel en ontbindt onmiddellijk stikstof (Luminol wordt niet geoxydeerd door organische oxidatiemiddelen zoals dimethyl sulfoxide om stikstof te produceren, maar geen stikstofhoudende natuurlijke producten te produceren), en produceert opgewekt aminophthalic zuur 3. In de overgang van de opgewekte staat naar de grondstaat, bestaat de vrijgegeven energie in de vorm van fotonen met een golflengte in het blauwe deel van zichtbaar licht.