Beschermend effect van (hydroxymethyl) tris aminomethane op DNA-bundelonderbrekingen

DNA-de stralingsschade komt gewoonlijk op twee manieren voor: direct en indirect. In directe actie, wordt DNA zelf geïoniseerd. Het indirecte effect impliceert de radiolyse van de oplossing rond DNA en de verdere interactie tussen de producten van DNA en van de radiolyse.

Men schat dat 80% van de dodelijke gevolgen van hoogte straling worden veroorzaakt door directe gevolgen LATEN. Daarom is het noodzakelijk die de DNA-schade te bestuderen door hoogte wordt veroorzaakt LIET straling, die ook nuttig is te verduidelijken het moleculaire mechanisme van hoog relatief biologisch effect van hoogte straling LIET.

In de studie van DNA-schade door ioniserende straling wordt veroorzaakt, is het duidelijk nuttig om nauwkeurigere en betrouwbare experimentele resultaten te verkrijgen om het aangewezen DNA-ontbindingssysteem te selecteren dat. Het gemeenschappelijkste oplossende systeem van DNA is te buffer, en zijn belangrijkste onderdelen bedragen 10 mmol/l-tris (trimethyl aminomethane) en 1 mmol/l-EDTA (ethylenediamine tetraacetic zuur) pH 8,0. Bekijk de belangrijkste principes van de studie.

PUC19 plasmidedna in zuiver water, 10 mmol/L Tris wordt opgelost, 1 mmol/L leidde Ra en te werd de buffer bestraald door de koolstof ionenstraal van 100 keV/p.m.-(aanvankelijke energie 290 MeV/U dat). Het aandeel diverse DNA-molecules in andere oplossingen werd geanalyseerd door agarose gelelektroforese, en het gemiddelde aantal enige bundelonderbrekingen (SSB) en de dubbele bundelonderbrekingen (DSB) werden in elke plasmide berekend bij verschillende dosissen.

Men vond dat Tris plasmidedna tegen koolstof zware ionenstraling kon beduidend beschermen door de productie van SSB en DSB te remmen, terwijl het EDTA de productie van SSB kon verbeteren en de vorming van DSB remmen.

Electrophoretogram van pUC19-de molecule van DNA in andere oplossing en stralingsdosis

Men kan zien van het bovengenoemde cijfer dat met de verhoging van stralingsdosis, het percentage van DNA in totale DNA-dalingen supercoiled. Vergeleken met water en EDTA, supercoiled de inhoud van DNA in Tris en te langzaam verminderde de buffer. Toen de dosis tot 150Gy steeg, supercoiled de inhoud van DNA in Tris en te was de buffer nog meer dan 80%, maar de inhoud van supercoiled DNA in EDTA en het water was minder dan 6O%. De resultaten toonden aan dat DNA in tri geproduceerd minder bundel dan dat in water en EDTA breekt.

Een reeks resultaten toont aan dat Tris duidelijk beschermend die effect op DNA-de schade van de bundelonderbreking door de koolstof ionenstraling van 100 keV/L ~ m wordt veroorzaakt heeft. In Tris en te bufferoplossingen, supercoiled DNA bestond de hele tijd en toonde duidelijke die bescherming met zuivere water en EDTAoplossing wordt vergeleken.