De buffer is een type van substantie dat pH van het reactiesysteem handhaaft, die gewoonlijk uit zwakke zuren, zwakke basissen en hun zouten of amfotere substanties, zoals Co2 in fotosynthese, bicarbonaat in menselijk plasma wordt samengesteld, zijn enz. substanties met buffercapaciteit, die voor cellulaire metabolische reacties noodzakelijk is. Op het gebied van biochemische opsporing, is het meest meestal gebruikt Tris-buffer en fosfaatbuffer, en er zijn bepaalde verschillen tussen twee.
1. Bufferwaaier
De als buffer optredende voor waaier van Tris-buffer is 5.0~9.2, zijn er verschillen volgens verschillende zuren van Tris.
Algemeen gebruikte is pH in biochemische tests 6,8, 7,4, 8,0, 8,8. De Trisbuffers worden gebruikt meer en meer in biochemisch onderzoek, en er is een tendens om fosfaatbuffers te overschrijden. Bijvoorbeeld, Tris-zijn de buffers gebruikt in SDS-Polyacrylamide gelelektroforese, en de fosfaten worden zelden gebruikt.
De bufferwaaier van fosfaatpbs buffer is 1~12, aangepast volgens de verhouding van verschillende fosfaat zure zouten.
Het fosfaat is één van de meest traditionele en uitgebreide buffers in biochemie. Het fosforzuur heeft twee zure zouten. Zij zijn second-order scheiding en hebben twee scheidingsconstanten. Daarom is de pH waaier van de buffers die zij zeer breed hebben gemaakt. Over het algemeen, is het kaliumzout beter dan natriumzout, en zijn oplosbaarheid is hoog. Van de sds-polyacrylamide de buffer gelelektroforese kan kalium geen zout gebruiken, zal het kaliumzout van SDS storten.
2. Toepassingsgebieden
Tris is een tromethamine als een aminobufferbasis die geen natrium bevat. Het brengt natrium en kalium geen ionen in het systeem en beïnvloedt niet de osmotische druk. Het kan ook met zout worden toegevoegd om het zoute saldo indien nodig aan te passen. Het heeft weinig effect op het biochemische proces, en het vormt geen precipitaten met calcium, enzymen en zwaar metaalionen, en beïnvloedt niet de activiteiten van kinasen, phosphatases, dehydrogenases en andere enzymen. Gewoonlijk gebruikt voor DNA, RNA en proteïne verwante experimenten, zijn de algemeen gebruikte buffersystemen: Buffer tris-HCl, TBS-buffer, TE-buffer, TAE-buffer, TBE-buffer, Tris-glycinebuffer, Tris-fosfaatbuffer, enz. Men zou moeten opmerken dat de pH waarde van Tris zeer door temperatuur wordt beïnvloed, en het is noodzakelijk om de temperatuur te controleren; de Tris-oplossing is alkalisch, zal het Co2, absorberen en zal aandacht besteden aan het verzegelen.
Hoewel de fosfaatbuffers een bredere als buffer optredende voor waaier hebben, is de buffercapaciteit boven pH 7,5 kleiner. Tris zelf is beter wanneer het alkalisch is. Het fosfaat zelf kan kationen scheiden en heeft een zout saldoeffect, dat niet het organisme zal breken. De eiwitstructuur en de biologische kenmerken, fosfaatpbs buffer worden gewoonlijk gebruikt voor celexperimenten. Nochtans, zal de precipitatie met calcium, magnesiumionen en zwaar metaalionen ook de activiteit van bepaalde enzymen remmen.
Tegenwoordig, is de toepassing van Tris-buffer more and more, is er een tendens om fosfaatbuffer te overschrijden, Desheng-concentreert de Technologie zich ook op de ontwikkeling van de verwante toepassingen van Tris buffer. Nochtans, adviseert men dat u de beste biologische buffer volgens de reagensvereisten van het experiment selecteert.
