Wat het antistollingsprincipe van verschillende bloedantistollingsmiddelen is

Er zijn vele soorten anticoagulantia. Hoewel ze allemaal voor anticoagulatie zijn, zijn de anticoagulantia die bij verschillende tests moeten worden geselecteerd ook anders.Hoe u het juiste anticoagulant kiest in het gebruiksproces is erg belangrijkAnders kan de verkeerde keuze leiden tot afwijkingen van de testresultaten, die voor elke patiënt zeer verschillend kunnen zijn.Nu neemt Desheng je mee om het anticoagulantiemechanisme van verschillende anticoagulantia te begrijpen..

Heparine is wijd verspreid in bijna alle weefsels zoals longen, lever, milt en de korrels van mastcellen en basofillen rond bloedvaten.,met een gemiddeld moleculair gewicht van 15000 (2000-40000).

Heparine is het beste anticoagulant bij de bepaling van de chemische samenstelling van het bloed.VIII en PF3 bij lage concentratie samen met anticoagulant IIHet remt ook de zelfkatalyse van trombine en de remming van factor X.Het anticoagulant heparine moet in een korte periode worden gebruikt., anders kan het bloed stollen als het te lang wordt geplaatst.

Ethylendiaminetetraacetzuur (EDTA) bevat dinatrium-, dipotassium- en tripotassiumzouten.

EDTA is een van de meest voorkomende en belangrijke anticoagulantia en reagentia in klinisch onderzoek.EDTA kan ook invloed hebben op de bloedplaatjesaggregatie en de leukocytenfagocytose.De zouten van EDTA omvatten kalium, natrium en lithium, die oplosbaar zijn in water.De oplosbaarheid van kalium is hoger dan die van natriumHet kaliumzout van EDTA is het beste voor het aantal bloedcellen.

Citraat kan een oplosbaar chelaat vormen met calcium ionen in het bloed, waardoor bloedstolling wordt voorkomen.4.

Citraat is voornamelijk natriumcitraat. Het anticoagulantieprijs is dat het zich kan combineren met Ca2+ in het bloed om chelaat te vormen, waardoor Ca2+ de coagulatiefunctie verliest,en het stollingsproces wordt geblokkeerdNatriumcitraat 6 mg kan 1 ml bloed anticoaguleren, sterk alkalisch, niet geschikt voor bloedonderzoek en biochemische test.

Oxalaat is ook een veel voorkomend anticoagulant met het voordeel van een hoge oplosbaarheid.De concentratie natriumoxalaat is 0.1 mol/l en de verhouding van natriumoxalaat tot bloed is 1:9.

Na het oplossen van oxalaat vormen het gescheiden oxalaat en de Ca2+ in het monster calcium-oxalaat, waardoor Ca2+ de stollingsfunctie verliest en het stollingsproces blokkeert.Oxalaat kan bloedplaatjesaggregatie veroorzaken en de morfologie van leukocyten beïnvloedenDaarom kan het niet worden gebruikt voor het differentiële aantal leukocyten en bloedplaatjes.